برسی روش ترکیب بندی تصویر در تصویربرداری

9607 بازدید
کاور,ترکیب بندی تصویر

ترکیب بندی تصویر که به آن کمپوزیسیون نیز گفته می شود به طرز تنظیم و چینش صحنه اطلاق می شود. بدین معنا که افراد اشیا و قسمت های مختلف صحنه را به گونه ای آرایش کنند که به چشم بیننده زیبا بوده و بتواند تاثیرات احساسی و عاطفی عمیقی را که مد نظر کارگردان و تصویر بردار است را ایجاد کند و نگاه مخاطب را به بخش خاصی از تصویر جلب کند. در این بخش از آموزش تصویربرداری در وبسایت رسانه فارسی به برخی از این ترکیب بندی ها در تصویر اشاره می کنیم.

نقش خط در ترکیب بندی تصویر

یکی از عوامل تاثیر گذار در ترکیب بندی تصویر نقش خطوط مختلف در تصویر می باشد. این خطوط چه واقعی (ساختاری یا کشیده شده) و چه خیالی (ناشی از آرایش خاص افراد و اشیا) منجر به تحریک احساسات و حتی تغییر زاویه دید در آنها نسبت به تصویر گرفته شده از صحنه می شود. انواع خطوط می توانند تاثیر گوناگونی ایجاد کنند. برای مثال خطوط صاف و عمودی حس رسمیت، محدودیت و ارتفاع را به بیننده منتقل کرده و خطوط افقی نشانگر حس وسعت، گشودگی، ثبات و آرامش هستند. البته ناگفته نماند که در این مورد زاویه دید دوربین نسبت به هدف مورد نظر در صحنه اهمیت بالایی دارد. زیرا ممکن است خطوطی از روبرو صاف، عمودی، یا افقی باشند، اما با تغییر زاویه حالتی متقاطع به خود بگیرند و شاید حتی منجر به تصویری پویا تر و جذاب تر شده و حالتی از پیش بینی ناپذیری به صحنه ببخشد.

نقش رنگ مایه در ترکیب بندی تصویر

یکی دیگر ار عوامل تاثیر گذار در ترکیب بندی تصویر رنگ مایه است. رنگ مایه می تواند تاثیر زیادی بر روی دیدگاه و همچنین عواطف و هیجانات فرد بیینده بگذارد. می توان این رنگ مایه ها را در لباس ها و طراحی صحنه ایجاد کرد و یا در سایه روشن های حاصل از چیدمان در صحنه. حالات متعددی برای انواع رنگ مایه وجود دارد. مثلا اگر برای پس زمینه رنگی روشن انتخاب شود می تواند حس سادگی، شادی، ظرافت، و سرزندگی را به مخاطب انتقال دهد. اما اگر این پس زمینه رنگی تیره داشته باشد حالتی، خشن، زمخت، پر قدرت، و یا غم انگیز و بی روح را منتقل کند. البته باید عنوان کرد که نور اثر مستقیمی بر این رنگ مایه ها دارد. مثلا ممکن است رنگ خاکستری در نور زیاد سفید و در نور کم سیاه به چشم بیاید. همچنین رنگ پس زمینه و اشیا موجود در صحنه با یکدیگر تعامل داشته و اثزات زیادی روی هم می گذارند.

قاب بندی در تصویر,آموزش تصویربرداری,ترکیب بندی در تصویر,

نقش تعادل و وحدت در ترکیب بندی تصویر

تعادل در طراحی صحنه در ترکیب بندی تصویر نقش بسزایی را ایفا می کند. برای ایجاد ترکیبی جالب در تصویر لازم است که تعادل اشیا و افراد موجود در صحنه بر قرار شده و حول مرکز صحنه با نظم و ترتیب خاصی اجرا شود. تعادل به عوامل متعددی همچون رنگ آمیزی صحنه، اندازه و شکل و مکان قرار گیری اشیا و افراد در صحنه ربط دارد. تعادل ایجاد شده در تصویر می تواند متفارن و هماهنگ، و یا نا متقارن بوده و یک طرف قاب نسبت به طرف دیگر آن سنگینی کند.

در مورد نقش وحدت در ترکیب بندی تصویر می توان این مطلب را بیان کرد که تصویر بردار باید دقت داشته باشد که تمامی اجزای صحنه در تعامل و هماهنگی با یکدیگر باشند، نه به صورت اجزایی متفرق و جدا از هم که هیچ ربط و نقشی بر یکدیگر ندارند. از این رو، دقت در انتخاب صحنه و طراحی آن اهمیت عمده ای دارد و می تواند تصویر گرفته شده را از این رو به آن رو کند.

روش ترکیب بندی تصویر و عوامل موثر در آن

روش ترکیب بندی موضوعی است که به عوامل متعددی ربط دارد. سلیقه تصویر بردار در این مورد خیلی مهم است. همانطور که یک نقاش می تواند با اتکا به ذهن خود و بکارگیری سلیقه و هنر خود تصاویر را به هر نحوی که خواست نقاشی کند، فیلم بردار نیز می تواند تصویر مورد نظر خود از صحنه را با هر کادر و قابی که خواست طراحی کند. در تصویر برداری این حق وجود دارد که برای ایجاد زیبایی و تنوع در کار هر از گاهی جای اشیا و افراد در صحنه تغییر کند تا بتوان نماهای متنوعی از یک صحنه گرفت. درست است که تغییر در صحنه می تواند به ترکیب بندی تصویر کم زیادی بکند، اما در اصل تصویر بردار باید برای ایجاد انواع ترکیب ها به هنر خود در تغییر زاویه دوربین و پرسپکتیو و قاب بندی های متعدد تکیه کند. به همین دلیل است که کار تصویر برداران ماهر و با تجربه همیشه بهتر می باشد. قطعا استفاده از ترکیب و قاب نا مناسب می تواند تصویر گرفته شده را آشفته نشان دهد و به چسم مخاطب زیبا نباشد. حتی اگر زیادی همه چیر در تصویر آشکار و مرتب باشد نیز حس مصنوعی و ساختگی بودن همه چیز را به مخاطبان القا می کند.

ترکیب بندی در تصویر

پیشنهاد جهت مطالعه : برای انتخاب نما در تصویربرداری به چه عواملی باید توجه کرد؟

طراحی روش ترکیب بندی

همانطور که گفته شد، روش ترکیب بندی به سلیقه و هنر افراد ربط دارد. ممکن است تصویربرداری قبل از شروع کار تمامی ترکیب های خود را طراحی کرده و سپس وارد مرحله فیلم برداری شود. اما ممکن است فردی دیگر ابتدا پشت دوربین نشسته و ترکیب های مختلف از صحنه پیش رو را با آزمون و خطا بررسی کرده تا در نهایت به ترکیب مطلوب خود برسد. به خاطر داشته باشید که این دوربین است که به شما وابسته است. اما بر اساس تجارب آموخته شده، در نهایت به این نتیجه خواهید رسید که باید نما و ترکیب آن را در هر موقعیت و متناسب با رویدادی که در صحنه در حال رخ دادن است تنظیم کنید. گاها نمی توان شرایط را به همان دقیقی پیش بینی کرد. برای ایجاد تغییر در نمای گرفته شده چند روش را بیان می کنیم:

  1. اولین روش ترکیب بندی تغییر دادن ابعاد بخشی از تصویر است که قصد فیلم برداری از آن را داریم. بر اساس اندازه نما ممکن است هدف مرود نظر آن برجسته شود و یا در پس زمینه با حالتی محو نمایش داده شود. این حالت برای عناصر فرعی صحنه نیز صادق است و ممکن است تصویر بردار تصمیم بگیرد آنها را برجسته سازد یا در پس زمینه نشان دهد.
  2. روش دوم اصلاح قاب بندی است. در این روش تصویر بردار از قاب بندی برای تعیین رویدادی که برای بیننده قابل مشاهده باشد استفاده می کند. در این حالت دست فیلم بردار باز بوده و می تواند بخش هایی از صحنه را حذف کرده و از چشم مخاطب دور نگه دارد و محدوده مشاهدات آن را مشخص سازد. در این صورت ببینده از چیزی که خارج از قاب فیلم برداری است مطلع نخواهد شد. البته محدود کردن زیاد نما نیز می تواند منجر به القا حس منفی در بیننده شود.
  3. روش سوم تغییر دادن اندازه ها است. با تغییر دادن اندازه زاویه عدسی و یا اندازه فاصله دوربین از صحنه می توان در نما و پس زمینه آن تغییرات نسبی ایجاد کرد.
  4. روش ترکیب بندی چهارم تنظیم ارتفاع دوبین می باشد. ارتفاع دوربین بر میزان برجستگی هدف در تصویر برداری تاثیر بسزایی دارد. با تنظیم ارتفاع دوربین می توانید بخش هایی را که دوست ندارید در تصویر باشند از قاب حذف کنید.
  5. در روش پنجم اصل بر تغییر دادن جای دوربین و حرکت دادن آن به طرفین است. در این حالت می توان زاویه مناسب برای دیدن هدف مورد نشر در صحنه را یافت و بهترین مکان و نقطه را برای فیلم برداری از هدف مورد نظر انتخاب کرد. به طور که کاملا مشخص و و برجسته باشد، از ماسکه شدن هدف توسط سایر بخش های صحنه جلوگیری کرده، و تصویری ایده آل از آن به عمل آورد.

 

ترکیب بندی در تصویر

زومیت در سایت خود اینطور نوشته است: با کشیدن یک خط فرضی از وسط تصویر و تقسیم قاب به دو بخش، تکنیک ساده ترکیب‌بندی متقارن را رعایت کرده‌اید zoomit.ir

همانطور که دیدیم، سلیقه فیلم بردار، زاویه دوربین نسبت به صحنه، رنگ مایه، ارتفاع دوربین و عوامل متعدد دیگری در ایجاد یک فضا و ترکیب در تصویر تاثیر گذار هستند. بنابراین، لازم است تا گاهی تصویر برداران با اتکا به قوه خلاقیت و تجارب خود ترکیب قاب خود را مطابق با سلیقه خود چیده و به کارایی خود ایمان داشته باشند.

ترکیب بندی در عمق و روش های آن

ترکیب بندی در عمق یکی دیگر از عواملی است که هر فیلم برداری باید از آن مطلع باشد. باید بدانید که تصاویر ارائه شده در تلویزیون حالتی تخت و دوبعدی از صحنه گرفته شده نشان می دهند، در واقع فضایی که از آن تصویر گرفته شده سه بعدی است اما خود تصویر حالتی دو بعدی دارد. اما به دلیل وجود نشانه ها بصری مخاطب می تواند در این تصویر عمق را نیز تشخیص دهد. این کار غیر ارادی و نا هشیارانه انجام گرفته و بیینده با اتکا به خطوط مقاطع یا پرسپکتیو خطی، همپوشانی سطوح، تغییر موقعیت هدف و عوامل دیگر ابن عمق موجود در تصویر را درک کنند. باید به خاطر داشت که اگر تصویری بتواند از طریق عمق تاثیر گذاری بیشتری ایجاد کند در جذب مخاطب موفق تر عمل کرده است. تصاویر با عمق درست و مناسب زیبایی بیشتری نسبت به تصاویر تخت و بی روح دارند. اگر این نشانه ها بصری در تصویر کم باشد درک مقیاس و فضا و فاصله ها برای مخاطب مشکل خواهد بود.

تنظیم ترکیب بندی در عمق

می توان ترکیب بندی در عمق را افزایش یا کاهش داد. برای افزایش حس عمق و واقعی بودن تصویر می توان از چندین راه استفاده کرد. برای این کار راهکار های زیر را پیشنهاد می کنیم:

  1. سعی کنید که پس زمینه تصویر خود را زیادی ساده و بدون هیچ رنگ و لعابی انتخاب نکید، به ویژه هنگامی که از نور پردازی تخت بوده و یا نور مستقیما از روبرو به صحنه می تابد.
  2. اگر مقیاس بندی و اندازه اشیا و افراد موجود در صحنه را متناسب انتخاب کنید به بیننده این انکان را می دهید تا تصور بهتری از فواصل موجود در صحنه در ذهن خود داشته باشد.
  3. اگر دوربین از پشت سطوح کاملا آشکار در پیش زمینه، مثل شاخ و برگ درختان فیلم بگیرد عمق بیشتر در توصیر احساس خواهد شد.

می توان از جلوه های طبیعی برای ترکیب بندی در عمق استفاده کرد. می توان صحنه را با پیش زمینه های متنوع مزین کرد و به گونه ای آن ها را آراست تا طبیعی به نظر برسند. اگر تصویر بردار بتواند این عوامل را به درستی و متناسب با شرایط صحنه طراحی کند، قطعا می تواند عمقی مناسب از تصویر خلق کند. اما با افراط در هر چیزی ممکن است از اصل ماجرا دور شده و حالتی تصنعی به تصویر بدهد. استفاده مداوم از یک طراحی برای پیش زمینه جهات ایجاد ترکیب بندی در عمق می تواند مشکل ساز بوده و حالتی روتین و یکنواخت به تصویر شما بدهد. پس تا جایی ممکن باید از این کار اجتناب کنید. در ضمن نباید مدام از هر سوراخ و پشت پنجره و پشت برگ ها از هدف فیلم برداری کنید. این کار نیز خیلی زود خسته کننده خواهد بود.

یکی از ترفند های بسیار رایج برای ترکیب بندی در عمق تصویر است که ابتدای تصویر با نمایی واضح از یک شی بی اهمیت در صحنه آغاز می شود و سپس تصویر تار شده و فوکوس بر روی هدف اصلی می رود.

آیا این مطلب را می پسندید؟
https://www.resanefarsi.ir/?p=1762

نظرات

0 نظر در مورد برسی روش ترکیب بندی تصویر در تصویربرداری

امکان ثبت نظر جدید بسته شده است.

هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.